چند روز پیش خیلی دلم گرفته بود. گوشیمو برداشتم و به این فکر کردم که به کی زنگ بزنم که

 صحبت کردن با اون حالمو بهتر کنه، شماره های گوشیو بالا و پائین کردم ، کسی نبود که

 بهش زنگ بزنم . نه که نبود، بود. ولی اونطوری که بخوام دیر وقت زنگ بزنم و بگم

دلم گرفته ، نبود.

  به این فکر کردم که ادم باید کسیو داشته باشه هر وقت و هر ساعتی، یا هر کجا احساس

کرد، نیاز داره ، باهاش حرف بزنه ؛

باید کسی را داشت یا به جایی رسید، به رفیقی...

.

.

هر کسی باید به جایی برسد

به رفیقی

یاری

به صمیمیتی

آغوشی

به بوسه ای

همدلی

هر کسی باید به جایی برسد در جهان آدمی دیگر

مهم نیست به کجای جهان یک آدم

ولی باید برسد

تا بداند که می تواند متعلق باشد

.

.

هر گاه احساس کردید به هیچ کس و هیچ جا تعلق ندارید، به جهان آدمی که به شما احساس

امنیت می دهد وصل شوید همین صمیمیت های کوتاه است که قلبمان را دوباره برای ادامه ی

مسیر زندگی مان ، دلگرم می کند

 پونه – مقیمی